زندانی از ما ، زندانبان از ما ، چه عنعنه یی

بنا بر گزارش ها مراقبت از زندان بگرام به دولت افغانستان سپرده می شود. این کار حد اقل پانزده فایده ی اساسی دارد که در اینجا به صورت مفصل شرح شان خواهیم داد:

اول ، ارتباط بین زندانی و زندانبان آسان تر می شود. مثلا اگر زندانبان به زندانی بگوید که برایش متاسف است زندانی معنای جمله ی او را خواهد فهمید. می گویند یک مهاجر افغان صبحگاهی در یکی از پیاده رو های لندن  با یک مرد انگلیسی روبرو می شود. مردکه جنتلمن بوده و با زبان شیرین انگلیسی به مرد افغان می گوید : صبح شما بخیر.  مرد افغان که هیچ انگلیسی نمی دانسته ( چون فقط سی و هفت سال در لندن بوده) در تردید می ماند که انگریز به او چه گفت. از همین رو با زبان دری فصیح جواب می دهد : " مه خو انگلیسی نمی فامم ، ولی به خاطر احتیاط که خدای نخواسته دشنام نداده باشی ، ای خوار و مادر ته ..." !

می بینید که اگر زندانی و زندانبان هردو افغان باشند ، دیگر لزومی ندارد که آدم از روی حدس و گمان دشنام بدهد.

دوم ، وقتی دولت افغانستان کنترول زندان بگرام را به دست بگیرد ، دو حالت پیش می آید : یا همه ی زندانی ها از زندان مذکور می گریزند ، یا تعداد زندانی ها ده برابر می شود. اگر همه ی زندانی ها گریختند معلوم می شود که افغان ها اگر پول رشوت خود را داشته باشند خیلی چالاک اند. به عبارت دیگر آشکار می شود که مردمی که سه بار انگلیس را شکست داده و صادرات آن عبارت می باشد از قره قل ، عنعنه ،  پوست بره ی معروف به قره قل ، کلتور افغانی  و نیز قره قل که بانام های قره قل و پوست قره قل نیز یاد می شود ، هیچگاه ذلت زندان را نمی پذیرد. در این صورت بر حجم نام نیک مردم و عنعنات افغانی و کلتور منطقوی و ثقافت تعریخی ما افزوده می شود. اگر تعداد زندانی ها ده برابر شد باز نقص نمی کنیم. این اثبات می کند که دولت افغانستان واقعا وجود دارد. اثبات وجود این دولت – که فعلا از اثبات وجود باریتعالی سخت تر است- کار کمی است؟

( چه بود ؟ آها ، قربان این مصرع شویم که یادمان آمد و نجات مان داد. بلی ، سخن بسیار است و وقت کم و  چون نمی خواهیم " مثنوی هفتاد من کاغذ شود" به شرح همین دو فایده اکتفا می کنیم. من در مکتب هم هر وقت که نمی توانستم پاسخ سوالی را بنویسم می نوشتم : ای معلم بزرگ ، سخن بسیار است و چون می ترسم مثنوی هفتاد من کاغذ شود ، شما لطف کنید و نمره ی مرا پوره بدهید و بگذارید که ما خموشی بگزینیم و اسرار را هویدا نکنیم).