موثق ، اما بی تفسیر 7

خبر اول :

دولت پاکستان افغانستان را به مداخله در امور داخلی خود متهم کرد و مدعی شد که افغانستان به بلوچ های بلوچسستان کمک می کند تا از پاکستان جدا شوند. رئیس سازمان اطلاعات افغانستان وقتی این خبر را شنید از پشت میز خود بر خاست و تمام افراد زیر دست خود را یکی یکی در آغوش گرفت. وی که از شدت هیجان نمی توانست از کلان شدن سوراخ های دماغ خود جلوگیری کند با نا باوری فریاد می زد : " راست می گویید؟ مداخله کرده ایم؟ چند بوجی هست؟". گفته می شود رئیس مذکور هفته ی آینده به خاطر بوسیدن پیشانی یکی از ماموران زن وزارت امنیت محاکمه می شود. وی ادعا می کند که او فکر می کرد آن فرد مرد است. اما مولوی اکرام الدین این سخن را نپذیرفته و گفت : " طبیعی است که ماموران امنیتی ِ زن خود را به شکل مرد می سازند. رئیس صاحب باید به دیگر علایم حیاتی هم توجه می کرد".

خبر دوم:

بند امیر پارک ملی شد. به دنبال اعلام این خبر مردم ولایت بامیان بر خود بالیدند و در جریان این بر خود بالیدن هفتاد نفر جراحت برداشتند. اما مصطفی ظاهر مدیر کل سازمان حفاظت از محیط زیست افغانستان این واکنش مردم بامیان را بی جا توصیف کرده و گفت : " مردم این ولایت حق استفاده از این پارک را ندارند. پارک ملی یعنی پارک ملی. به این معنا که کسی که می خواهد از آن استفاده کند باید از ملت افغانستان باشد و نه از مردم محل". گفته می شود دولت افغانستان به زودی بودجه ی بزرگی برای حفاظت از این پارک ملی اختصاص خواهد داد. قرار است هفتصد هزار نفر محافظ تعلیم یافته ی پیشاوری برای نگه داری از این پارک به آنجا اعزام شوند. سخنگوی دولت اظهار داشت که این هفتصد هزار نفر می توانند خانواده های شان را هم با خود ببرند.

خبر سوم:

بی بی سی گزارش داد که یک سرباز ایرانی به دست پلیس این کشور به قتل رسید. شنونده گان پرسیدند : پلیس کدام کشور؟ بی بی سی عصبانی شده گفت : گفتیم که پلیس این کشور. شنونده گان رادیو بی بی سی که از دست بخش فارسی گنگس شده بودند به رئیس سرویس جهانی این رادیو زنگ زدند و خواهان اطلاعات دقیق تر شدند. وی ضمن عذر خواهی از شنونده گان مذکور گفت : " قضیه از این قرار است که وقتی گزارشگر ما گزارش می داد در داخل خاک افغانستان بود و بنابر این منظور اش از این کشور طبعا افغانستان می باشد". یکی از شنونده گان گفت : " ای در بگیرید با این رقم خبر نویسی".

خبر چهارم:

حامد کرزی رئیس جمهور در دیدار با اهالی ِ مطبوعات از آزادی بیان دفاع کرد. اهالی ِ ده مذکور شکایت داشتند که " بیان" پس از آزادی خود در مسیر رفت و آمد مردم می نشیند و آزار شان می دهد. رئیس جمهور گفت : " چاره یی جز آزاد کردن بیان نداشتیم. کشورهای تمویل کننده تهدید کرده بودند که در صورتی که بیان آزاد نشود ، از دادن مصارف زندانیان دیگر خودداری خواهند کرد". وی از اهالی ِ مذکور خواهش کرد که ملاحظات دولت را درک کنند. به گفته ی او در افغانستان زندانیان خطرناک تر دیگری به نام های عدالت و آگاهی هستند که در صورت آزاد شدن شر بر پا خواهند کرد. وی گفت : " از بین بیان ، عدالت و آگاهی نرم خو ترین و کم آزار ترین شان همین بیان بود که آزادش کردیم. خدا آن دو تای دیگر را به دشمن تان هم نشان ندهد". جلسه با دعای خیر و به امید کار دادن کارت های تقلبی در انتخابات پایان یافت.

خبر پنجم:

آژانس خبری باختر از وجود فساد مالی در پارلمان افغانستان خبر داد. این خبرگزاری از قول رئیس کمیسیون مالی پارلمان خبر داد که از دو تا یک صد و سی نفر به این فساد آغشته اند. مسئول کمیسیون مالی پارلمان این گزارش را مغرضانه خواند و گفت : " متاسفانه این خبر گزاری محترم سخنان ما را به صورت تحت اللفظی ترجمه کرده است. ما بنا بر وظیفه ی اصلی خود که عبارت از تقویت امنیت ملی می باشد به رمز و اشاره یک چیزهایی گفتیم که نباید به این صورت تحت اللفظی ترجمه می شدند. آنچه ما گفتیم برای سر در گم کردن جواسیس کشورهای خارجی در پارلمان بود". وی برای روشن شدن مساله اضافه کرد : " اگر منظور از فساد مالی همان سه صد هزار دالری باشد که در میان بیست تن از نماینده گان ارشد توزیع گردیدند ، باید عرض کنم که خود رئیس صاحب دولت هم از موضوع آگاهی داشتند. فساد یعنی چیزی که رئیس جمهور از آن بی خبر باشد". یک روز پس از این گزارش ، خبر گزاری باختر گزارش خود را پس گرفت و اعلام کرد که رئیس جمهور از پس گرفته شدن گزارش مذکور آگاهی دارد. به دنبال این اقدام خبرگزاری مذکور ، وجدان های رسانه یی در سراسر کشور به حالت نیمه افراشته در آمدند.