بوی اش به اتفاق ِ کثافت جهان گرفت

یکی از وزیران – به گمانم وزیر حج و اوقاف- اعلام کرد که شده است. وی در اعلامیه یی ضمن معذرت خواهی از مبهم بودن خبر قبلی توضیح داد که نقشه ی توسعه ی پایتخت تکمیل شده است. کسانی که از نقشه ی توسعه ی پایتخت خبر دارند می گویند که این بار باز در این نقشه تشناب عام المنفعه یی به چشم نمی خورد. یکی از شهروندان خشم گین که احتمالا همین روزها مجبور شده برای رفع زحمت از خود از کوته سنگی به خانه ی خود در کارته سه برود برای من ای میلی فرستاده و در ضمن بد و بی راه گفتن به من اعلام کرده که بزرگ ترین مشکل پایتخت همان بی تشنابی است. ایشان شعری هم فرستاده که در پی می آید. اما در مقدمه ی شعر باز بر من حمله کرده و چنین نوشته است : آقای هاتف ! به باداران تان در دولت افغانستان بگویید که مشکلات تشناب را به زودی حل کنند و گرنه در آتش خشم مردم افغانستان خواهند سوخت. البته من متوجه نشدم که مشکلات در آتش خشم مردم خواهند سوخت یا باداران ِ من ( باید وبلاگ آقای کاظمی را بخوانم و ربط ِ صحیح اجزای جمله را پیدا کنم).

توضیح : نمی دانم این دوست عزیز چرا سر من خشم گین است. کدام باداران من در دولت؟ این هم شعری که ایشان خطاب به باداران بنده سروده :

ده باب خانه دارید ، صد باب هم بسازید

از بهر ِ خود هزاران القاب هم بسازید

هر قدر دوست دارید احزاب هم بسازید

ما را به سطح ِ دنیا بی آب هم بسازید

اما ،

تشناب هم بسازید

خیر است اگر همیشه مشغول خدمت استید

وقتی برای کار ِ خلق خدا ندارید

خیر است اگر شما را نتوان به سال ها دید

خود را چو عدل و انصاف کمیاب هم بسازید

اما ،

تشناب هم بسازید

نی هیچ شکوه دارد کس از تفنگ ها تان

ما بوده ایم دایم در بین جنگ ها تان

ما را نه اعتراضی است بر ظلم " گنگ" ها تان

یک نی هزار باند ِ ارعاب هم بسازید

اما ،

تشناب هم بسازید

ما فرض کن که خلقی بی عقل ِ خیله خندیم

بیگانه از " چرا" و فارغ ز " چون" و " چند"یم

یا خیلی ساده بالکل یک رمه گوسفندیم

خود را شما سر ِ ما قصاب هم بسازید

اما ،

تشناب هم بسازید

گر انتلکچوال اید ، دایم در اوج ِ حال اید

گر شیخ ِ بی قرار ِ دنبال ِ اتصال اید

گر بهر کارها تان محتاج هال مال اید

میخانه ، بار ، مسجد ، محراب هم بسازید

اما ،

تشناب هم بسازید