موثق ، اما بی تفسیر 16

بی بی سی خبر داد که وزارت اطلاعات و فرهنگ افغانستان از انداخته شدن یازده عنوان کتاب در دریای هیرمند متاسف شده است. آقای کریم خرم ( به ضم خ ) گفت : " گر چه این یازده عنوان کتاب چیز خاصی نداشتند ، اما ما آن ها را به آب انداختیم". وی سپس ادامه داد : " اکنون ممکن است شما بپرسید که علت این کار چه بود. خدا را شاهد می گیرم که در همان لحظه یی که این کتاب ها را در دریا ریختیم نمی دانستیم که چرا این کار را می کنیم. درست است که ما از بعضی مردمان افغانستان نفرت داریم و به محضی که نام شان را در پشت کتابی ببینیم خون مان به جوش می آید ، ولی با نهج البلاغه اثر ِ برادر محترم علی ابن ابی طالب که دشمنی نداشتیم. ما اصلا می خواستیم بدانیم که آیا وقتی کتابی در آب انداخته می شود زیر آب می رود یا روی ِ آب می آید. در حقیقت این هم علت اصلی در آب انداختن آن کتاب ها نبود. بعضی برادران شکایت کرده بودند که در درون این کتاب ها بمب های کاغذی گذاشته اند که به محض رسیدن به کابل منفجر خواهند شد. این باعث نگرانی ما شد. اما سبب نشد که ما کتاب ها را در دریا بریزیم. در حقیقت علت اصلی این کار ما نبودیم. اگرچه ما هم تایید کردیم . علت تایید ما هم این بود که این کتاب ها ...آهان ، بلی یادم آمد... حالا خوب کردیم که این کتاب ها را در دریا انداختیم. دل مان شد. زور دارید؟ مرا ببین که نشسته ام و دلیل می گویم. خوب کردیم. دست تان خلاص".

غلام دستگیر آزاد والی نیمروز در پاسخ به این سوال که چرا این کتاب ها به دریا انداخته شده اند ، گفت : " متاسفانه اکثر این کتاب ها یک عالم کلمات مقدس داشتند. ما صلاح ندیدیم که این کتاب ها را به ساندویچ فروش ها بدهیم و کلمات مقدس شان را در معرض چرب و چتلی بگذاریم". وی در این باره توضیحات بیشتری نداد و در حالی که به یک چیز ِ دراز آویخته از پشت سر ِ خود که تکان تکان می خورد اشاره می کرد ، گفت : " متاسفانه مگس ها نمی گذارند. من باید بروم. در ضمن نان چاشت خودم را هم هنوز بوع بووووووووع بووووع!".